وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ نَعْمَاءَ بَعْدَ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ ذَهَبَ السَّيِّئَاتُ عَنِّي ۚ إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ
തന്നെ ബാധിച്ച ഒരു ദുരിതത്തിനുശേഷം നാം അവനെ അനുഗ്രഹങ്ങള് രുചി പ്പിച്ചാല് അവന് പറയുകതന്നെ ചെയ്യും: തിന്മകളെല്ലാം എന്നെത്തൊട്ട് നീങ്ങി പ്പോയിരിക്കുന്നു, നിശ്ചയം അവന് അതാ ആഹ്ലാദത്തില് മതിമറക്കുന്ന പൊ ങ്ങച്ചക്കാരനായിത്തീരുന്നു!
മൊത്തത്തില് മനുഷ്യരുടെ സ്വഭാവമാണിത്. എന്നാല് നന്മയില് സന്തുഷ്ടരാവു കയും തിന്മയില് ആശയറ്റുപോവുകയും ചെയ്യുക എന്നത് കാഫിറുകളുടെ സ്വഭാവമാ ണ്. ചിന്താശക്തി ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്ന വിശ്വാസി എല്ലായ്പ്പോഴും നാഥനെ ആത്മാവുകൊണ്ട് സ്മരിക്കുന്നവനായതിനാല് അവന് തിന്മകളൊന്നും ബാധിക്കുകയില്ല. 'എല്ലാ അവസ്ഥയിലും അല്ലാഹുവിനാണ് സ്തുതി, നരകത്തിന്റെ അവസ്ഥയിലല്ലാത്തപ്പോഴെ ല്ലാം' എന്ന നയത്തില് നിലകൊള്ളുന്നവരാണ് ഗ്രന്ഥം പിന്പറ്റുന്ന ആയിരത്തില് ഒ ന്നായ വിശ്വാസികള്.
നാം അവനെ ബാധിച്ച ദുരിതത്തിനുശേഷം ഒരു നന്മ രുചിപ്പിച്ചാല് കാഫിര് പറയും, ഇത് എനിക്ക് അര്ഹതപ്പെട്ടത് തന്നെയാണ്, അന്ത്യമണിക്കൂര് സംഭവിക്കുമെന്ന് ഞാന് കരുതുന്നില്ല; ഞാന് എന്റെ നാഥനിലേക്ക് തിരിച്ചയക്കപ്പെടുകയാണെങ്കില് അവിടെയും എനിക്ക് തന്നെയാണ് നന്മ ലഭിക്കുക എന്ന്. എന്നാല് കാഫിറുകളായവരോട് അവര് എ ന്താണ് ഇവിടെ പ്രവര്ത്തിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നതെന്ന് വിവരം പറഞ്ഞുകൊടുക്കുകതന്നെ ചെ യ്യും, വലയം ചെയ്ത ശിക്ഷ നാം അവരെ രുചിപ്പിക്കുകതന്നെ ചെയ്യും. നാം മനുഷ്യന് ഒരു നന്മ രുചിപ്പിക്കുമ്പോള് അവന് നമ്മിലേക്ക് വരുന്നതിന് പകരം അവന്റെ ഭാഗത്തേക്ക് പോകുന്നു. എന്നാല് അവനെ തിന്മ ബാധിച്ചാലോ, അവന് സുദീര്ഘമായ പ്രാര്ത്ഥനയില് മുഴുകിയവനായി മാറുന്നു എന്ന് 41: 50-51 ലും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. നാം മനുഷ്യന് ഒരു നന്മ ബാധിപ്പിക്കുമ്പോള് അവന് അതാ നമ്മിലേക്ക് വരുന്നതിന് പകരം അവന്റെ ഭാഗത്തേക്ക് പോകുന്നു, അവനെ തിന്മ ബാധിപ്പിച്ചാലോ, അവന് നിരാശ ബാധിച്ചവനാകു ന്നു എന്ന് 17: 83 ലും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. 32: 21-22 കൂട്ടിവായിക്കുക. ബുദ്ധിശക്തി ഉപയോഗപ്പെടുത്തുന്ന വിശ്വാസികളുടെ സ്വഭാവം 3: 190-191 ല് വിശദീകരിച്ചത് വായിക്കുക. 3: 14-15; 4: 79; 10: 12, 21-22 വിശദീകരണം നോക്കുക.