അദ്ദിക്ർ

10: 2; 11: 7 എന്നീ സൂക്തങ്ങളില്‍ വിവരിച്ച പ്രകാരം എല്ലാ കാലത്തുമുള്ള അക്രമികള്‍ പ്രവാചകനെ ഒരു മാരണക്കാരനായും അദ്ദിക്റിനെ ഒരു മാരണമായിട്ടുമാണ് പരിഗണിച്ചി ട്ടുള്ളത്. 17: 47; 25: 8 സൂക്തങ്ങള്‍ അവസാനിക്കുന്നത്, "നിങ്ങള്‍ മാരണത്തിന് വിധേയനായ ഒരാളെയല്ലാതെ പിന്‍പറ്റുന്നില്ല" എന്ന് അക്രമികള്‍ പ്രവാചകനെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞത് പരാമ ര്‍ശിച്ചുകൊണ്ടാണ്. ഉള്‍ക്കാഴ്ചദായകമായ അദ്ദിക്റിനെയാണ് അക്രമികള്‍ മാരണം എ ന്ന് ആരോപിക്കുന്നത്. അവര്‍ തന്നെയാണ് ശൂന്യതയിലായ ഹൃദയങ്ങളുള്ള കാഫിറുകള്‍, അവര്‍ എത്ര മത-ഭൗതിക വിദ്യഭ്യാസം നേടിയവരാണെങ്കിലും ശരി.

തനിക്കുശേഷം 'അഹ്മദ്' എന്ന് പേരുള്ള ഒരു പ്രവാചകന്‍റെ നിയോഗത്തെപ്പറ്റി ഈസാനബി ഇത്തരം അക്രമികളായ ഒരു ജനതക്ക് മുന്നറിയിപ്പ് നല്‍കുകയും വ്യക്തമായ തെളിവുകളും കൊണ്ട് അവരുടെ അടുത്ത് ചെല്ലുകയും ചെയ്തപ്പോള്‍ ഇത് വ്യക്തമായ ഒരു മാരണമല്ലാതെയല്ല എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവര്‍ അതിനെ അവഗണിക്കുകയാണ് ചെയ്തത് എന്ന് 61: 6 ല്‍ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഇത്തരം കാഫിറുകളും അക്രമികളുമായവര്‍ വിചാരണാനാളില്‍ തങ്ങളുടെ കൈകടിച്ച് 'ഓ, എന്‍റെ കഷ്ടം, ഞാന്‍ പ്രവാചകന്‍റെ മാര്‍ഗ്ഗം പിന്‍പറ്റിയിരുന്നുവെങ്കില്‍ എത്ര നന്നായിരുന്നേനെ! ഓ, എന്‍റെ കഷ്ടം, ഞാന്‍ ഇന്നാലിന്നവനെ ആത്മമിത്രമായി തെരഞ്ഞെടുത്തിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ലെങ്കില്‍ എത്ര നന്നായിരുന്നേനെ! അവന്‍ എന്നെ അദ്ദിക്റില്‍ നിന്ന് എനിക്ക് അത് വന്നുകിട്ടിയശേഷം തടഞ്ഞുവല്ലോ, പിശാച് മനുഷ്യന് മഹാവഞ്ചകന്‍ തന്നെയായിരുന്നുവല്ലോ' എന്ന് വിലപിക്കുന്ന രംഗം 25: 27-29 ല്‍ മുന്നറിയിപ്പ് നല്‍കുന്നുണ്ട്. 2: 254; 11: 5-6; 25: 33-34 വിശദീകരണം നോക്കുക.