അദ്ദിക്ർ

സൂക്തത്തില്‍ പരാമര്‍ശിച്ച 'ഉപമാലങ്കാരങ്ങള്‍' കൊണ്ടുദ്ദേശിക്കുന്നത് തത്വാധിഷ് ഠിതമായ സൂക്തങ്ങള്‍ക്ക് സമാനമായ ഉപമ-ഉദാഹരണങ്ങളാണ്, അഥവാ മൗഇളത്താണ്. ഗ്രന്ഥത്തിലെ ഏതൊരുകാര്യവും ചുരുങ്ങിയത് രണ്ട് സ്ഥലങ്ങളില്‍ വന്നിട്ടുണ്ടായിരിക്കും എന്നാണ് 'ആവര്‍ത്തിച്ചുവരുന്നത്' എന്ന് പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. അഥവാ 15: 87-ല്‍ പറഞ്ഞ ഏഴ് സൂക്തങ്ങളടങ്ങിയ ഫാത്തിഹയുടെ ആവര്‍ത്തനമാണ് മൊത്തം ഗ്രന്ഥം. 'അതുകൊണ്ട്' സന്‍മാര്‍ഗത്തിലേക്കാക്കുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞത് ഹൃദയത്തിന്‍റെ ഭാ ഷയിലുള്ള അദ്ദിക്ര്‍ കൊണ്ട് സന്‍മാര്‍ഗത്തിലേക്കാക്കുന്നു എന്നാണ്. 'അവന്‍ ഉദ്ദേശിക്കു ന്നവരെ' എന്ന് പറഞ്ഞത് ആരാണോ അവനോട് 'എന്‍റെ നാഥാ! എനിക്ക് നീ അറിവ് വ ര്‍ദ്ധിപ്പിച്ച് തരേണമേ' എന്ന് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചുകൊണ്ട് അവന്‍റെ സമ്മതപത്രമായ അദ്ദിക്ര്‍ വാ യിക്കുകയും കേള്‍ക്കുകയും ചെയ്യുന്നത്, അവരെ എന്നാണ്. ദുര്‍മാര്‍ഗവും സന്മാര്‍ഗവും വേര്‍തിരിച്ച് തരുന്ന അദ്ദിക്ര്‍ കിട്ടിയിട്ട് ഉപയോഗപ്പെടുത്താത്തവനെ സന്മാര്‍ഗത്തിലാക്കു ന്ന ഒരു ശക്തിയും ഇല്ലതന്നെ. 4: 87; 8: 2-4; 16: 125; 42: 52 വിശദീകരണം നോക്കുക.